Geen klachten, toch naar de oogarts
Een gezond ogende dame in haar zestiger jaren arriveerde in de winkel voor haar twee-jaarlijkse oogcontrole. Sinds 1996 voeren we een beleid waarbij we onze klanten elke twee jaar oproepen voor een oogcontrole. De meeste van onze klanten geven hieraan gehoor. Op deze manier verzamelen we veel gegevens van de klant. Dus, hoe was bijvoorbeeld de oogdruk, de gezichtsscherpte en de sterkte twee, vier, zes jaar geleden. Welke ontwikkeling zien we en is dit normaal of afwijkend?De mevrouw die voor me zat had geen klachten. Ziet alles prima, bril bevalt goed. Tijdens de controle echter bemerkte ik dat haar gezichtsscherpte zo'n 15% achteruit was gegaan, in twee jaar. De controle's van eerdere data gaven een redelijk constant beeld.
Uit onderzoek bleek dat ze nauwelijks staar had, en andere afwijkingen waren ook niet aanwezig. Nadere bestudering van het hoornvlies toonde een beginnende vorm van hoornvliesdegeneratie aan. Het gevolg van dit type hoornvliesdegeneratie is dat er teveel vocht in het hoornvlies zit. Hierdoor vermindert de helderheid en kunnen allerlei klachten onststaan.
De meest voorkomende vorm van deze aandoening is gelukkig goed te behandelen. Meestal kunnen mensen jaren vooruit met behulp van oogdruppels, die het hoornvlies ontvochtigen. Soms, in een verder stadium, moet een hoornvliestransplantatie worden gedaan.
Ik heb deze mevrouw uiteraard naar de oogarts gestuurd. Haast is hierbij niet echt geboden. Het is niet zo dat eerder ingrijpen erger voorkomt. Deze aandoening heeft een bepaald verloop, en daar doe je niet zoveel aan. Door, met oogdruppels, de helderheid van de hoornvliezen te verbeteren ziet de klant gewoon beter.
